Podlasie zakłady i firmy

Przemysł. Słaby stan zasobów surowcowych oraz niskie nakłady inwestycyjne w czasie zaborów i w okresie międzywojennym spowodowały niedostateczne uprzemysłowienie tego regionu. Najlepiej pod tym względem wyglądają Siedlce, gdzie obok drobnych zakładów pracują również duże — Dziewiarskie „Karo", Jajczarsko-Drobiarskie, Mechaniczne im. M. Nowotki. Najsłabiej natomiast uprzemysłowione są okolice Łosic, w których obok mleczarni (Łosice) działają jeszcze Zakłady Materiałów Magnetycznych „Polfer" (Woźniki) oraz Kórnickie Zakłady Kredowe.

Najbliższe lata w tym regionie będzie cechowała duża dynamika rozwoju budownictwa przemysłowego oraz rozbudowa i modernizacja istniejących zakładów. Szczególnie intensywnie rozwiną się Siedlce, gdzie już powstaje dzielnica przemysłowa, w której buduje się Zakłady Mechaniki Precyzyjnej, filię Warszawskiej Fabryki Pomp, Zakłady Maszyn Elektrycznych „Fama", fabrykę domów. W pobliżu

Zasoby mineralne Podlasia

Torf zasoby

Zasoby mineralne - w obecnym stadium ich rozeznania - są dość ubogie. Poza znacznymi pokładami kredy (Kornica), występują jeszcze surowce do produkcji materiałów budowlanych (żwir i piasek). Region jest szczególnie ubogi w surowce do produkcji cegły w skali przemysłowej. Spore złoża iłów w Platerowie (woj. bialskie) nie nadają się do eksploatacji ze względu na duże zanieczyszczenie.

Obok kredy i żwiru wykorzystywany jest piasek kwarcowy, służący do produkcji betonów komórkowych (Pod-nieśno w woj. siedleckim). Wokół Siedlec spotykamy rudę darniową, dawniej eksploatowaną, dziś nie wydobywaną z powodu niskiej zawartości żelaza. W dolinach rzek i na podmokłych łąkach występują złoża torfu, wykorzystywane niegdyś do ogrzewania mieszkań.

Podlasie rolnictwo

Rolnictwo Siedlce

Rolnictwo. Podstawową rolę w gospodarce regionu odgrywa rolnictwo, które charakteryzuje się dużą liczbą małych gospodarstw (do 5 ha) indywidualnych; stanowią one 22 % ogólnej powierzchni ziemi będącej w posiadaniu chłopów, oznaczają się niską towarowością oraz wysokim wskaźnikiem zatrudnienia na 100 ha użytków rolnych. Dwanaście PGR, z niewielką liczbą spółdzielni produkcyjnych, gospodaruje  na  obszarze 4,8 tys.  ha.

Druga wojna światowa Węgrów Siedlce Treblinka

W byłym powiecie sokołowskim i węgrowskim okupant wymordował ok. 35 tys. osób, w tym wiele ludności żydowskiej, która zginęła w gettach lub w pobliskim obozie zagłady w Treblince. Również wysokie straty poniósł powiat siedlecki. Znaczną część mieszkańców wywieziono na roboty przymusowe w głąb Niemiec, do obozów pracy lub obozów zagłady. W 1941 r. zorganizowano tu obozy dla jeńców radzieckich; największe z nich znajdowały się w Suchożebrach i Siedlcach.
 

Szlachta na Podlasiu

Na Podlasiu Zachodnim wsie drobnoszlacheckie występują na całym obszarze. Największe ich skupiska spotykamy jednak w okolicach Tarkowa i Przesmyk (k. Łosic) oraz wzdłuż Liwca, który w dawnych czasach stanowił nie tylko etniczną, ale i administracyjną granicę państwową.

Z faktu tego wielu historyków wyciąga wniosek, że władcy dawnej Polski w sposób celowy zasiedlali bardziej zagrożone rubieże państwa drobną szlachtą, powierzając jej obowiązek obrony granic.

Podlasie i Wielkie Księstwo Litewskie

Drohiczyn

W 1520 r. ze wszystkich ziem Podlasia (mielnickiej, brzeskiej, drohickiej, bielskiej, kobryńskiej, kamienieckiej), wchodzących w skład Wielkiego Księstwa Litewskiego, utworzono województwo podlaskie "z siedzibą w Drohiczynie.
W związku z nową reformą podziału administracyjnego Litwy w 1566 r. województwo podlaskie podzielono na dwie części: brzeskie z siedzibą w Brześciu oraz podlaskie, w skład którego weszły ziemie: drohicka, mielnicką i bialska, z siedzibą w Drohiczynie. Na podstawie uchwały sejmu w Lublinie w 1569 r. woj. podlaskie weszło w skład Korony. Pod koniec XVI w. ukształtowały się granice administracyjne Podlasia, które z niewielkimi zmianami przetrwały do trzeciego rozbioru Polski.
Tereny omawiane w przewodniku należały w tym okresie do ziemi drohickiej, mielnickiej, liwskiej i łukowskiej.

Od czego pochodzi nazwa Podlasie

siedlce

Nazwa Podlasie miała oznaczać krainę leżącą pod lasami. Potwierdzeniem słuszności tej tezy ma być fakt, że po prawej stronie Bugu rozciąga się kraina zwana Polesie, co określa obszary leżące za lasami. Według innej interpretacji termin Podlasie jest nazwą ruską, wywodzącą się ' od ;,Podlasza", używanego pierwotnie przez Rusinów dla oznaczenia terenów pod Lachami, tzn. ziem zajętych przez plemiona polskie, głównie Mazurów, którzy z mazurska zaczęli  nazywać je  Podlasiem.

Historia Podlasia

Granice administracyjne i etniczne Podlasia ulegały licznym zmianom na przestrzeni dziejów. Z tego też względu trudno dziś w sposób jednoznaczny określić obszary) które zajmowało w swej tysiącletniej historii. W okresie średniowiecza Podlasie obejmowało grody: Bielsk, Brańsk, Brześć, Kamieniec, Mielnik, Drohiczyn, Suraż. Jego granicę zachodnią stanowił górny i środkowy Liwiec, dalej zaś pas lasów pierwotnych, ciągnących się od Miedznej do Kosowa Lackiego. W XVI w. w skład Podlasia weszły niektóre ziemie Mazowsza wschodniego. Dalsze zmiany granic Podlasia nastąpiły w XIX w. Poważny wpływ na tę zmianę wywarł trzeci rozbiór Polski, powodując przesunięcia w dawnym podziale administracyjnym.

Zabytki Podlasia

Ciekawym pomnikiem przyrody jest granitowy głaz narzutowy w Wólce Kamiennej (w odległości 500 m od szosy Siedlce Międzyrzec Podlaski). Jego obwód wynosi około 10 m, a wysokość 170 cm. Innym pomnikiem tego typu jest również głaz narzutowy z różowego granitu o obwodzie ok. 12 m (przy drodze Niwiski Kisielany Żmichy).
Spośród zabytków archeologicznych warto zobaczyć ślady starożytnej osady z okresu palatyńskiego i wczesnorzymskiego (I w. ne) oraz ślady cmentarzyska z tego okresu we wsi Kapuściaki-Kolonia (na północ od wsi, z prawej strony Liwca).

Podlasie rezerwaty i pomniki przyrody

 Na omawianym terenie znajduje się tylko jeden rezerwat przyrody — „Przekop" (koło Korczewa), o powierzchni 21 ha z lasem naturalnym, charakterystycznym dla okolic nadbużańskich. Dominują w nim drzewa liściaste - graby, jesiony oraz kilkusetletnie dęby.
Podlasie Zachodnie obfituje w ciekawe pomniki przyrody. Najwięcej z nich zarejestrowano w rejonie siedleckim, gdzie interesującym obiektem są szypułkowe dęby w Woli Wodyńskiej (gm. Wodynie), z których najgrubszy ma około 6 m obwodu i około 30 m wysokości.

Roślinność i zwierzęta Podlasia

Roślinność i zwierzęta. Kraina ta charakteryzuje się przewagą borów sosnowych, które rosną głównie na glebach piaszczystych oraz lasów mieszanych z grabem, dębem, lipą, klonem, jesionem, brzozą, a także sosną, jodłą i świerkiem, ale bez modrzewia i buku. W skład poszycia leśnego, znacznie bogatszego w lasach mieszanych, obok porostów i mchów, wchodzi: jałowiec pospolity, leszczyna, kruszyna pospolita. Do najbardziej zalesionych należą okolice Węgrowa.
Z szatą roślinną wiąże się ściśle występowanie różnych gatunków zwierząt, jak: dzik, sarna, zając, bażant, kuropatwa, nad rzekami i stawami obok dzikich kaczek - łyska i zimorodek. Świat gadów reprezentują: zaskroniec, padalec, żmija zygzakowata oraz jaszczurka, z płazów najczęściej żaby — wodna, trawna, rzekotka, ropucha.

Liwiec i Bug rzeki Podlsia

Liwiec

Najpiękniejszy odcinek Bugu to jego przełom między Serpelicami a Mierzwicami (woj. bialskopodlaskie), gdzie rzeka przebija się, przez pasmo moren. Do lewobrzeżnych dopływów Bugu na Podlasiu Zachodnim należą: Sarenka, Toczna, Myślą, Turna, Cetynia, Buczynka, Kosówka, Ugoszcz i Liwiec, który jest drugą co do wielkości rzeką na tym terenie (długość ok. 120 km).

Najpiękniejszy odcinek Liwca znajduje się między Kisielanami a Balami, gdzie tworzy charakterystyczny przełom. Rzeka płynie tu na wysokości ok. 135 m npm, podczas gdy okoliczne wzgórza od  północnej strony dochodzą do 170 m wysokości  npm. .
Niemałe znaczenie mają tu także wody stojące. Należą do nich wspomniane już bużyska w dolinie Bugu, a ponadto stawy rybne utworzone celowo przez człowieka, torfianki oraz inne zbiorniki wodne powstałe wskutek zatamowania odpływu wody.

Władysław nadał księstwo Januszowi

Władysław nadał księciu mazowieckiemu Januszowi ziemie: drohicką, mielnicką i bialską, będące dotychczas w posiadaniu Witolda. W niedługim jednak czasie doszło do ugody między zwaśnionymi braćmi, a Władysław Jagiełło cofnął nadanie. Przez prawie dwa wieki (XV i XVI) rejon ten, w szczególności zaś jego zachodnie krańce, był przedmiotem sporu między Litwą a Księstwem Mazowieckim.

Ukształtowanie terenu Podlasia

Kałuszyn

Ukształtowanie powierzchni. Tereny opisywane- w przewodniku leżą na wschodnich krańcach Niziny Mazowieckiej oraz północno-zachodnich   Niziny   Podlaskiej.
Podlasie Zachodnie jest płaską równiną, ukształtowaną przez kolejne zlodowacenia, lekko wyniesioną na wschodnim skraju Niziny Mazowieckiej. Wyniosłość ta tworzy Wysoczyznę Siedlecką ciągnącą się na linii Latowicz Kałuszyn Grębków Węgrów Treblinka.

Podlasie położenie i ludność

Główne obszary Podlasia Zachodniego leżą między Bugiem a Liwcem, który w dawnych wiekach stanowił zachodnią granicę całego Podlasia. Obecnie większość terenów Podlasia Zachodniego znajduje się w północno-wschodniej części województwa siedleckiego, pozostałe natomiast na zachodnich krańcach województwa bialskopodlaskiego. Region, o obszarze prawie 4,8 tys. km2, zamieszkany jest przez ok. 300 tys. osób, z których ludność miejska stanowi 24%   ogółu- mieszkańców.
 Podlasie zachodnie
Na terenach omawianych w przewodniku znajduje się sześć miast: Łochów, Łosice, Mordy, Siedlce, Sokołów Podlaski, Węgrów. Największym skupiskiem miejskim jest siedziba województwa - Siedlce, liczące ponad 45 tys. mieszkańców.